Zapalenie wątroby typu b – jak można się zarazić?

HBV drogi zakażenia

Ważne jest, aby pamiętać, że HBV nie jest przenoszony przez codzienne kontakty, takie jak uścisk dłoni, dzielenie naczyń czy pożywienia, kichanie lub kaszel. Najskuteczniejszym sposobem ochrony przed zakażeniem WZWB jest szczepienie przeciwko wirusowi HBV oraz stosowanie odpowiednich środków ostrożności, takich jak unikanie kontaktu z zarażoną krwią, stosowanie prezerwatyw podczas seksu oraz unikanie współdzielenia igieł lub innych ostrych narzędzi.

Do najczęstszych dróg zakażenia wirusem HBV należą:

• kontakt z zakażoną krwią – najczęstszym sposobem przeniesienia HBV jest kontakt z zarażoną krwią. Może to nastąpić poprzez współdzielenie igieł i strzykawek (zwłaszcza w kontekście używania narkotyków), niewłaściwe praktyki medyczne (np. nieodpowiednio sterylne narzędzia medyczne) lub transfuzję krwi zakażonej HBV.

• kontakt seksualny – HBV może być przenoszony przez kontakt seksualny z osobą zarażoną wirusem. Ryzyko jest wyższe w przypadku niezabezpieczonego seksu, wielu partnerów seksualnych i obecności innych chorób przenoszonych drogą płciową.

• zakażona matka do dziecka – kobieta zakażona HBV może przenieść wirusa na swoje dziecko podczas porodu. Dlatego szczepienie noworodka przeciwko WZWB jest obowiązkowe w celu zapobiegania transmisji wirusa.

• wspólne użytkowanie narzędzi higienicznych – możliwe jest również przeniesienie wirusa poprzez wspólne użytkowanie narzędzi higienicznych, takich jak szczoteczki do zębów, golarki, nożyczki do paznokci itp., które mogą mieć ślady krwi zarażonej HBV.

• w kontekście opieki zdrowotnej – pracownicy służby zdrowia, którzy mogą mieć kontakt z zarażoną krwią lub innymi cieczami ustrojowymi, mogą być narażeni na ryzyko zakażenia HBV. Dlatego też personel medyczny powinien przestrzegać odpowiednich środków ostrożności, takich jak stosowanie sterylnych narzędzi i procedur bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko zakażenia.

• niesterylne zabiegi naruszające ciągłość skóry – wirusem HBV można zarazić się również podczas korzystania z zabiegów kosmetycznych, usług fryzjerskich lub w trakcie robienia tatuażu. Powodem zakażenia w tego typu salonach jest używanie niesterylnych narzędzi oraz brak dezynfekcji.

Czy przez ślinę mogę się zarazić WZW B?

Ryzyko przeniesienia wirusa WZWB przez ślinę jest rzadsze niż przez kontakt z zakażoną krwią, jednak jest ono prawdopodobne.

Przeniesienie HBV przez ślinę jest możliwe tylko w bardzo specyficznych sytuacjach, gdy dochodzi do bezpośredniego kontaktu śliny z uszkodzoną skórą lub błonami śluzowymi osoby narażonej. Przykłady takich sytuacji to dzielenie się szczoteczką do zębów z osobą zakażoną HBV, która ma obrażenia jamy ustnej i krew na szczoteczce lub stosowanie wspólnej golarki, która może mieć ślady krwi zarażonej HBV.

W typowych codziennych kontaktach, takich jak podanie ręki, całowanie w policzek czy używanie tych samych naczyń, ryzyko zakażenia HBV przez ślinę jest nieistotne. Wirus nie jest przenoszony drogą kropelkową, więc kaszel lub kichanie również nie stanowią zagrożenia.

Niemniej, jednak jeśli masz wątpliwości lub obawy dotyczące swojego ryzyka zakażenia WZW B, zawsze zalecamy skonsultowanie się z lekarzem. Szczepienie przeciwko HBV jest skutecznym sposobem ochrony przed zakażeniem i warto rozważyć je, zwłaszcza jeśli istnieje ryzyko ekspozycji na wirus. Dowiedz się więcej o szczepieniu WZWB.

WZW a seks?

Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZWB) może być przenoszone drogą płciową, dlatego ważne jest zachowanie odpowiednich środków ostrożności podczas aktywności seksualnej w celu ochrony przed zakażeniem HBV. Oto kilka ważnych informacji dotyczących WZWB i seksu:

• stosowanie prezerwatyw – używanie prezerwatyw podczas każdego stosunku seksualnego, zarówno waginalnego, analnego, jak i oralnego, może znacznie zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa HBV. Prezerwatywa stanowi barierę, która chroni przed bezpośrednim kontaktem zarażonej krwią, wydzielinami seksualnymi lub innymi płynami ustrojowymi.

• szczepienie – regularne szczepienie przeciwko HBV jest kluczowym środkiem ochrony przed zakażeniem WZWB. Szczepionka przeciwko HBV jest skuteczna i zalecana jako rutynowa szczepionka w wielu krajach. Zapewnia ona długotrwałą ochronę przed wirusem i jest powszechnie dostępna.

• wierny, niezakażony partner – unikanie kontaktu seksualnego z osobami zakażonymi HBV może zmniejszyć ryzyko zakażenia WZWB. Warto upewnić się, że partner seksualny jest wolny od wirusa HBV, szczególnie jeśli istnieje ryzyko zakażenia (np. jeśli partner ma historię zakażeń przenoszonych drogą płciową).

• unikanie kontaktu z krwią i płynami ustrojowymi – staraj się unikać kontaktu z krwią i innymi płynami ustrojowymi, zwłaszcza jeśli istnieje ryzyko zakażenia. Unikaj współdzielenia igieł, strzykawek, golarek lub innych ostrzy narzędzi, które mogą być zanieczyszczone krwią zarażoną HBV.

Ważne jest, aby pamiętać, że wirus WZWB może być przenoszony również w innych sytuacjach, takich jak wspólne użytkowanie igieł do narkotyków czy korzystanie z niedostatecznie sterylnych narzędzi medycznych. Dlatego istotne jest przestrzeganie zasad higieny i ostrożności w tych sytuacjach.

Czy nosiciel WZW B zaraża?

Tak, osoba będąca nosicielem wirusa WZW B (HBV) może potencjalnie zarazić inne osoby. Jednak wszystko zależy od uzyskanego wyniku na obecność czynnika HBs we krwi. Jeśli badanie wskazuje na wynik ujemny, osoba zostaje uznana za niezaraźliwą. W przypadku otrzymania wyniku dodatniego zakażony pacjent staje się zaraźliwy dla otoczenia i może skutecznie zarazić inne osoby.

Jednak posiadanie antygenu HBs nie jest równoznaczne z byciem nosicielem wirusa – są to dwie odmienne kwestie. Obecność we krwi antygenu HBs jest oznaką odbytego kontaktu z wirusem HBV. W niektórych przypadkach przewlekłego zapalenia wątroby można dostrzec, że wirus HBV dołącza swój materiał genetyczny do komórek wątroby pacjenta. Wtedy organizm zaczyna produkować antygen HBs – nawet jeśli w organizmie nie rozmnaża się wirus HBV. Dlatego wszystko wskazuje na to, że posiadanie we krwi antygenu HBs jest możliwe, nawet jeśli wirus HBV nie jest obecny we krwi badanej osoby.

Warto podkreślić, że większość nosicieli WZW B nie wykazuje objawów ani oznak choroby. Dlatego osoba, która wydaje się zdrowa, może nadal przenosić wirusa na inne osoby. Szczepienie przeciwko HBV jest najskuteczniejszym sposobem ochrony przed zakażeniem WZW B i zaleca się je wszystkim, szczególnie tym, którzy są narażeni na ryzyko ekspozycji na wirusa.